تجربیات اولین روز کاری کاربران ایران استخدام

با سلام خدمت دوستان گلم اون لیست دست من رسیده چون عکسه نمیتونم بفرستم براتون مینویسم هرکدوم رو تو خونه دارین بیارین اونایی هم که نظامیه تو تهران انشالاه میخرین به امید خدا.
۱-اتکت خشک ۳عدد
۲-اتکت نرم ۱۰عدد
۳-خودکار ۳رنگ
۴-دفتر سیم دار ۱۰۰برگی سیاه ۱عدد
۵-جوراب ساق بلند مشکی ۳جفت
۶-لباس زیر و زیر پوش ۳دست
۷-عکس 4*3نظامی با مونمره چهار ۶قطعه
۸-پوشه دکمه دار آبی ۱عدد
۹-کفی پوتین ۳جفت
۱۰-کارت تلفن ۳عدد
۱۱-سنجاق قفلی ۱بسته
۱۲-قفل8*8کمدی ۱عدد
۱۳-پلاستیک فریزر ۳بسته
۱۴-بند پوتین تخت۳جفت
۱۵-کاور لباس مشکی۴عدد
۱۶-نخ و سوزن
۱۷-کتانی سفید ورزشی ۱جفت
۱۸-کش کتر۲جفت
۱۹-دفتر فرم ۱عدد
۲۰-ناخن گیر و ریش تراش(موزر) اختیاری
۲۱-دستمال کاغذی ۱بسته
۲۲-عکس شخصی ۲قطعه
۲۳-پودر بچه وپمادسوختگی ۱عدد
۲۴-لباس شخصی متعارف ۱دست
۲۵-پول نقد به مقدار اندک(بچه ها سعی کنین عابر بانک بیارید پول امن تره)
۲۶-فرم مشخصات خانوادگی(نسبی وسببی)
۲۷-فتوکپی کارت ملی و شناسنامه ومدارک ۴سری
۲۸-افتتاح حساب در بانک سپه وداشتن کارت سپه
۲۹-کسورات مدارک لازم اورده شود(تاییدیه تحصیلی با پست ارسال گردد)
نکات لازم!!!!!!!!!!!!
۱-از اوردن چمدان خودداری نمایید
۲-از اوردن اشیا قیمتی و موبایل همراه و موزیک پلیر و…خودداری نمایید
۳-قبل از اعزام پاها را حنا بگذارید
۴-واکسن مننژیت تزریق شود
۵-ملاقات فقط روز های جمعه ممکن است.
۶-حضور با لباس شخصی صورت گیرد وتعویض لباس نظامی در دانشگاه انجام خواهد گرفت
۷-موهای خود را با نمره ۴اصلاح کنید
۸-از اوردن همراه در روز اعزام خودداری نمایید
۹-حضور در دانشگاه راس ساعت ۶ صبح خواهد بود
بچه ها ارادتمند شما سینا از میاندواب

سلام من الان برگشتم از اونجا اول رو در ورودی اسامیتونو زده که ریف وشماره صندلیتونو از اونجا نگاه میکنید ومیرید تو.همون جایی که رفتیم مصاحبه کسی مداد نداشت میره تو صف مداد وپاکن میگیره پوشه هم دارن ولی بابتش پول میگیرن بعد میرید داخل جاییکه واسه مصاحبه فرمانهی رفتیم از رو شماره صندلیتون صندلیتونو پیدا میکنید میشینید یکی یه برگه میدن کامل کنید بعدش یه ازمون روانشناختی ازتون میگیرن ۵۷۶ سواله که در مورد خودتونه مثلا سر درد داشتی بیماری چی و ….اونو که تموم کردید تحویلش میدید پعد از اون میرید جایی که واسه پزشکی رفتیم تا واکسن بزنیدیه کارت بهتون میدن اگه واکسن هم زدید بهشون بگید براتون مهرش میکنن همون جایی که شبکه بهداشت مهر کرده بود رو مهر میزنه بعد از اون میرید مدارکتونو تحویل بدید سالنی که بار اول رفتیم اونجا برای مصاحبه عقیدتی سیاسی اسامیو زده رو دیوار اسمتونو پیدا میکنید ببینم با کدوم پذیرشگر هستید میرید پیشش چند تا فرم میده پر کنید کدپستیتونو بلد باشین و گروه خونیتونو بچه ها ۱۴ تا عکس ببرید از مدارکتون ۴یا ۵بار کپی بگیرید چون از هر جا یدونه میخوان(واسه مدارک اگه سوالی هست بپرسید) بعدش میرید سمت دیگه خودشون میگن کدوم سمت بعد یه فرم میدن برا حساب باز کردن کامل میکنید چند تا ادرس هست میرید اون جاها یه حساب باز میکنید(خواهشا کار های قبل رو سریع انجام بدید چون اکثر بچه ها تو این کار مشکل دارن دیر میشه میفتن واسه روز بعد)بعد که شماره حسابو باز کردید بر میگردید تحویلش میدید همون جا که فرمو گرفتید بعدش چن تا مدرک میخواد(مدرک دیپلم وپیش یا گواهی موقت ان ها -۲سری کامل از شناسنامه -۴قطعه عکس و۲برگه کپی از کارت ملی وکپی سوپیشینه) بعدش یه کاغذ که اول بهتون دادن وقتی که مدارکو به نفر اول میدید رو اخر امضا میکنن میرید اونور از رو پل هوایی یه ماشین میاد شمارو میبره دانشگاه امام علی برای پر کردن برگه حفاظت همون مال روز اول که۱۸ صفحه بود اگه شماره معرف یا دوستاتونو هم نداشتید اشکال نداره فقط اسمشونو بنویسید کافیه بعد از این دیگه اسونه لباس میگیرید و چند نکته هم میکن میرید به یه سالن یه ربع براتون حرف میزنند دیگه بای بای تا ۲۰تیر لشکرک همتون میاید دانشگاه امام علی از اونجا با ماشین میریم(قبل از رفتن یه برگه مرخصی بهتون میدن که موقعه ی برگشت باید باهاتون باشه) مدیر ببخشید زیاد شد لازم بود

سلام. ساعت شیش شیشونیم باید اونجا باشید،پشت در ردیف قبولیتونو نوشتن،دویست نفر اول میرن آزمون میدن،ساعت هفتونیم شروع شد،۵۶۸سوال،ساعت ده نهم نیم وقت تموم میشه،بعد میگن برید کارت واکسیناسیونو یگیرید،کسایی ک واکسن نزدن اونجا براشون میزنن..بعد از اون میرین سالن شماره۲ برای پذیرش،اونجاهم خ حوصله میخاد بخدا،مخصوصا اینکه مدارکایی ک گفته بودن بیارید توسایت ناقص بود،مثلا گفته بود شیش تا عکس میخاد ولی ده تا میخاد من شانس اوردم حالا داشتم،وگرن بضیا نداشتن کارشون افتاد فردا….آقا بذا بهتون بگم از دیپلم و پیش دانشگاهیی و سدءپیشینه و شناسنامه کارت ملی سه چار سری کپی بگیرید،اگه نگیرید مث ما بیچارها باید ده بار برید کپی بگیریم،راهشممم خ دوره…
بعد ازین میگن برید بانک حساب بانکی باز کنید اینجاهم خیلی شلوغه،دوساعت اینحا الاف شدم،سعی کنید زود برید…
بعد سرهنگه میگه برید اونوره پل سوار مینی بوس میشید میرید امام علی،اونجا ناهار میدن…بعد از اون میرید حفااااظت!!اینجا هم طولانیه همون فرمایی که روز مصاحبه پر کرده بودیدو از دوباره پر میکنید!شماره شناسنامه پدر مادر خاهر برادر…من هیشکدومو نداشتم گف عب نداره!!!!
بعد از اون میرید اسمتونو پیدا میکنید ک کدوم گردانید،من گردان۴ خخخخ
بعد از اون با یه افسر میری لباس میگیری،اینجاهم دوساعت میکشه،آخرشم فرمانده اکیپ میاد یک ساعت حرف میزنه،لشگرکم ۲۰تیر شروع میشه متاسفانه…گوشیهم نمیزار

سلام و وقت بخیر . یکی از دوستان درباره کار با سیستم پرسیده بودن گفتم جداگانه جواب بدم تا بقیه دوستان هم شاید استفاده کنند.
برای اخذ مالیات چند مرحله داریم که هرکدام علاوه بر ثبت کاغذی باید در سیستم هم ثبت بشن. چندتا برنامه روی سیستمهای مالیاتی نصب شده که برای همین منظور می باشد و از زمان ثبت نام مودی و تشکیل پرونده موظف هستیم این مراحل رو ثبت کنیم. اولین مرحله که تشخیص مالیات هست توسط رئیس گروه مالیاتی و مسئولین انجام میشه و توسط کمک ممیز و یا خود ممیز به مودی ابلاغ میشه و بعد در صورت اعتراض در مهلت مقرر که 30 روز هستش، مودی میتونه مراجعه کنه برای اعتراض. که این مراحل هم ثبت میشه. اگر در این مرحله ممیز تونست مشکل رو حل کنه که تمام میشه و مالیاتی قطعی صادر میشه اگر نشد به هیات های بدوی مالیاتی ارجاع داده میشه. ممکنه مالیات مودی در این مرحله تعدیل یعنی کم بشه، ممکنه تایید بشه یعنی همان مبلغ قبلی بمونه و یا هر نظر دیگه ای که هیات مالیاتی داشته باشن ثبت و دوباره به مودی ابلاغ میشه. اگر همچنان اعتراض داشته باشن این بار به هیات تجدید نظر میره و دیگه پروسه یکم طولانی میشه.
و کار سیستم ثبت همه ی این مراحلی هست که عرض کردم. امیدوارم به دردتون بخوره دوستان.
یک سری کارهای دیگه هم هست که من هنوز وارد نشدم. انشالله خود شما عزیزان زودتر شروع بکار می کنید و جلوتر از من یاد میگیرید.
فقط کتاب قانون مالیات رو تا جایی که. میتونید وقت بزارید و بخونید که خییییلی به کار میاد.

سلام شب بخیر همگی
اعتراف میکنم یکم سرم که شلوغ میشه و نمیتونم گوشی بگیرم دستم دلتنگ سایت میشم
در جواب زهره جان که پرسیده بودی روز اول چطور بود برخورد همکاران باید بگم که توی دو روزی که اداره کل بودیم بیشتر تحویلمون گرفتن
خب البته باید هم اینطوری می بود .
و اما روزی که با حکممون به اداره محل خدمت رفتیم سه تا خانم و ی آقا بودیم و بسیااار تابلو بود که تازه واردیم و هر کی می اومد ما رو میدید میپرسید همکاران جدید هستند ؟؟!!!!!
اولش تبریک و خوش آمد بود و معرفی ما به بقیه همکاران و در نهایت یکم که راحت می شدیم باهاشون، می گفتن جالبه نمی دونستیم دارایی خانم هم برمیدارن !!!
بعد هم ما رو فرستادن زیر دست ممیز ، که خداروشکر ممیز من آقای بسیاااااار محترم و کاربلد و مهربون و البته جدی هستن که من نرسیده از جاشون بلند شدن و به من گفتن پشت سیستم بشینم که این خیییلی اعتماد به نفس بهم داد . به من گفتن سعی کن با دقت همه چیو به خاطر بسپاری و جسارت داشته باشی .
البته در غیاب ایشون ، همکار بغل دستی به من گفتن که خیلی شانس آوردی و زیر دست ایشون اگر از فرصت استفاده کنی استادی میشی برا خودت .
خلاصه اینکه خبری از گل و شیرینی نبود ولی برخورد همکاران خیییلی خوب بود .
انشالله شما هم توی بخشی بیفتید که بهترین باشه براتون

سلام
دوستان شروع کاربلافاصله اس
بعداینکه حکمتونوبریداداره کل میریدپیش مدیرکل
اونم چندتاسوال ازتون میپرسه بعدمیریددبیرخونه
اونجابهتون چندتابرگه میدن
1.سوگندنامه که امضا میکنین
2.فرم اطلاعات فردی که پر میکنین
3.فرم تعهدمحضری که میرین تعهد میدید5سال بمونین
4.یه برگه کوچولوکه تواون تاریخ شروع به کارتونو مشخص میکنین که البته بگم خودشون میگن همین فردا. …
بعد به همراه اون دوتابرگه آزمایش وسوءپیشینه تحویلشون میدید
ازتون یه سری مدارک میخان
1.اصل وکپی ازتمام صفحات شناسنامه خودتون وافرادتحت تکفل
2.اصل وکپی کارت ملی خودتون وافرادتحت تکفل
3.مدرک تحصیلی
4.عکس پرسنلی

نه آغازی هست و نه پایانی,
آنچه هست تنها چرخش و واچرخش جوهر و تجربه هاست.
هر لحظه زندگی, نقطه ی آغازی است.
اینک, این لحظه, اکنون و اینجا, برای من نقطه آغازی است.
سوم اسفند… روزی که تمام این یک سال و نیم انتظار رو با رویا بافی اون سر کرده بودم… روز شروع به کارم
ساعت 5.5 صبح با شوق بی حدی از خواب بیدار شدم, بعد از نماز یه عالمه خداروشکر کردم که دیدن همچین روزی رو نصیبم کرد…
حدود 7.20 بود که بالاخره دل از آینه کندم و رفتم به سمت اداره…
چند دقیقه بعد که رسیدم رو به روی اداره فکر میکنم بعد از نگاه زلیخا به یوسف عاشقانه ترین نگاه تاریخ بود…
رویاهام رو به روی چشمام میرقصیدن…
مثل اینکه همه خبر داشتن که قراره کارمندهای جدید از راه برسن, با استقبال چند نفر از همکارای خانم رو به رو شدیم که اولین سوال همگی پرسیدن تاریخ تولد بود و میگفتن با این حساب کوچکترین کارمند اداره به حساب میام و همه میتونن بهم زور بگن… دروغ چرا یکم ترسیدم…
مسئول دفتر مدیرمون گفتن که جلسه دارن و باید منتظر بمونیم…
و باز هم انتظار… انگار دقیقه ها و ساعت های آخر کندتر از همیشه میگذشت…
همه ی ذهنم درگیر این موضوع بود که کدوم قسمت مشغول به کار میشم, شرکت ها و ارزش افزوده تمام رویای من بود این مدت…
توی این فاصله پرسیدم بر چه اساسی انتخاب میکنن کدوم قسمت مشغول بشیم؟ گفتن مدیر خودشون حین معارفه تشخیص میدن مناسب کدوم قسمت هستید…
بالاخره یک ربع به یازده بود که مسئول دفتر مدیرمون مارو صدا زدن…
قلبم تندتر از همیشه میزد, سعی میکردم با عمیق نفس کشیدن آرامش خودم رو حفظ کنم, محکم قدم هامو برمیداشتم و به خودم میگفتم اینجا نه آشنایی داری و نه پارتی, پس تمام تلاشت رو از اولین لحظه ها داشته باش چه رفتار و چه گفتار…
اون لحظه تمام خواسته من جلب رضایت مدیر بود…
( اداره ما 3 رئیس امور داره که مربوط به قسمت های مختلف هستن… )
وقتی درب اتاق باز شد مدیرمون حضور داشتن و یکی از رئیس امورها…
به احتراممون ایستادن و سلام و خوش آمد گفتن, خیلی گرم و پرانرژی سلام و احوالپرسی کردم و بعد از معرفی خودشون شروع کردن به صحبت های لازم…
از هر فرصتی استفاده میکردم که توی بحث شرکت داشته باشم, چنان با اعتماد بنفس که انگار من هم در مقام مدیر بودم…
بعد از حدودا 45 دقیقه جلسه تمام شد و اجاره رفتن دادن, وقتی که ایستادم گفتم خوشحالم از اینکه این فرصت رو دارم که توانایی های خودم رو در راستای سازمان به کار بگیرم, امیدوارم که کارمند خوبی واستون باشم و بتونم رضایتتون رو جلب کنم تشکر از اینکه وقتتون رو دراختیار ما قرار دادید…
وقتی از اتاق خارج شدم نفسم رو خارج کردم و دستم رو روی قلبم گذاشتم که داشت از جا کنده میشد…
اما از خودم راضی بودم و بهترین زهره ی خودم رو نمایش داده بودم…
لحظه های پایانی انتظارم بود برای اینکه ببینم کجا قراره مشغول بشم…
چند دقیقه بعد آقایی با صدای رسا گفتن برای شرکت ها ( قلبم داشت از جا کنده میشد میگفتم خدایا من باشم ) خانم فلانی…
اوه… من نبودم… فامیل همکارم رو صدا زدن…
به خدا تمنا میکردم که ارزش افزوده رو از دست ندم, همکارم رو به آغوش گرفتم و واسش آرزوی موفقیت کردم و از صمیم قلبم واسش خوشحال بودم که جای خوبی انتخاب شده…
رئیس اموری که برای جلسه حضور داشتن از من خواستن که همراهشون به اتاقشون برم…
گفتن من از مدیر خواستم که شما کارمند من باشید, با شوق گفتم برای ارزش افزوده؟!
گفتن نه ارزش افزوده برای قسمت من نیست اگر که ارزش افزوده برید از کد من خارج میشید و رئیس امورتون کسی دیگه هستش, اما دوست دارم اینجا باشید واستون خیلی برنامه ها دارم…
دروغ چرا اون لحظه خودم رو لعنت کردم که انقدر وراجی کردم اتاق مدیر…
اما وقتی دیدن شوق جلسه دیگه توی صورتم نیست گفتن میخواید برید هر دو قسمت رو ببینید و بعد انتخاب کنید, با خوشحالی گفتم امکانش هست؟؟؟ گفتن برید ببینید…
با شوق پله هارو بالا میرفتم به سمت ارزش افزوده…
نمیدونم اون لحظه چه حالی شده بودم انگار اومده بودم خرید  بعد از سلام و احوالپرسی و معرفی خودم به رئیس گروه ارزش افزوده گفتم اینجارو بهتره انتخاب کنم یا که فلان جا؟
با تعجب پرسیدن انتخاب؟
منم گفتم بله آقای فلانی گفتن هر دو قسمت رو ببینم انتخابم رو بگم…
با تعجب دوبار پرسیدن خود آقای فلانی گفتن؟؟؟
منم از دنیا بی خبر گفتم بله…
گفتن والا خوب شانسی دارید من بعد از 20 سال سابقه هنوز نمیتونم بگم میخوام کجا باشم…
خلاصه بعد از چند دقیقه صحبت تصمیم رو گرفتم برای ارزش افزوده…
با ذوق رفتم سمت اتاق رئیس امور دیدم آقایی کنارشون ایستادن, آقای رئیس امور گفتن ایشون دوست دارن بیان ارزش افزوده, منم از همه جا بی خبر فکر میکردم مسئول ارزش افزوده هستن با شووووق گفتم قول میدم کارمند خوبی واستون باشم…
خلاصه این جمله ی من هماناااا فریاد اون آقا همانااا…
چنان فریادی به سرم زدن که در عمرم کسی اینجوری باهام صحبت نکرده بود و دستشون رو کشیدن سمت درب و از اتاق گفتن بیرون باشم و گفتن مگه دست شماست کجا میخوام باشم نمیخوام باشم مگه خونه خاله است؟!
خود آقای رئیس امور و دو تا از آقایونی که کارمند اداره بودن هم متعجب شده بودن از این برخورد…
کنار درب ایستادم اما به اندازه ای دلم شکسته بود که اشکام بی اختیار میریخت…
رئیس امور رو میدیدم که داشتن میگفتن برخورد درستی نداشتن, همکارایی که داخل اتاق بودن اومدن دلداری بدن اما هر چی بیشتر میگفتن اشکای من هم بیشتر میشد…
آقای رئیس امور مشخص بود خیلی ناراحت شدن…
اومدن راهنمایی کردن سمت روشویی گفتن یه آبی به دست و روم بزنم…
وقتی جلوی آینه خودم رو دیدم زار زار گریه کردم و گفتم اوووون همه عشق به همچین اداره ای؟! روز اول و همچین برخوردی؟!
تمام رویاهام آوار شده بود روی سرم…
انرژی که هیچی دیگه حتی نای حرف زدن نداشتم…
فکر کنم نیم ساعتی رو داشتم اونجا گریه میکردم بعد برگشتم اتاق رئیس گروه…
با نهایت مظلومیت گفتم چشم هر کجا شما بگید مشغول میشم…
که گفتن نه, دیگه خودم نمیخوام اینجا باشید میبرمتون ارزش افزوده و گفتن خودشون هم از این برخورد خیلی ناراحت شدن…
خلاصه من رو همراهی کرد به سمت اتاق رئیس اموری که مربوط به قسمت ارزش افزوده بودن و رئیس گروه مربوطه رو هم صدا زدن و گفتن ایشون(یعنی من) نیروی سفارشی من هستش دست شما میسپارمش هواشو داشته باشید…
لحظه ای هم که از درب اتاق بیرون میرفتن باز با تاکید گفتن سفارشی من هستشا…
اما دیگه فایده نداشت ذوقم کور شده بود… وقتی رئیس امور خودم باهام صحبت میکرد حتی انرژی صحبت کردن نداشتم…
اون لحظه همه اش خاطرم صحبت یه سری دوستان رو به یاد میاورد که از جو ادارات میگفتن و مطمئن بودن به زودی شوقم از بین میره…
به خودم میگفتم حق باهاشون بود, من سراب ساخته بودم واسه ی خودم…
خلاصه چون پنج شنبه بود زودتر تعطیل شدیم و از لحظه ای که نشستم داخل ماشین شروع کردم به گریه کردن…
روز شنبه و یکشنبه رو رفتم سرکار, میگفتم روزای خوبمو میسازم اما قلبا ناراحت بودم…
تا اینکه سومین همکارمون هم اومدن و مارو هم صدا زدن که مدیر میخوان مارو هم ببینین…
صحبت مدیر با اخلاق و رفتار شروع شد و گفتن هر اتفاقی که اینجا بیفته من ازش باخبر میشم, نحوه برخوردتون با مودی, همکارا… یک آن لبخندی رو زدن و به من نگاه کردن و گفتن جریان شما هم به گوش من رسید…
وای اون لبخند انگار قلبمو دوباره زنده کرد, گفتم نه مثل اینکه مدیر واسه کارمنداش خیلی ارزش قائل هستن و اینجوریا هم که فکر میکردم هر کی به هر کی نیست…  خلاصه فقط بگم زززززنده شدم…
بعد هم که گفتن توصیه هایی که روز معارفه به شما داشتیم رو به همکارتون بگید, من هم که با جان و دل صحبت هاشون رو به حافظه سپرده بودم رو عنوان کردم و میدیدم مدیر لبخند رضایت رو دارن و به نشانه تایید سرشون رو تکون میدن…
تا پایان هفته با تمام انرژی کار میکردم و هر روز به یه دلیلی تشویق میشدم, تا دیروز که رئیس امور مهرربونه اومدن و از رئیس گروهم پرسیدن از نیروی جدیدی که بهتون دادم راضی هستید؟ رئیس گروهمون هم گفتن عاااالی… نیروی فعال و کاری هستش و خندیدن گفتن همه مودی هارو کشونده اداره…
که بعد رئیس امور مهربونه گفتن اما اومدم ببرمشون, که رئیس گروهمون گفتن نه نمیدیمشون…
منم که این صحبت هارو میشنیدم قند توی دلم آب میشد…
راز موفقیت این یک هفته رو هم کلمه ی “چشم” میدونم…  رئیس گروهم هر کاری رو که بگن میگم چشم, فرقی هم نمیکنه کارم ساعت 2.5 تمام بشه, 3 تمام بشه, 5 تمام بشه, میمونم که روز بعد اون پرونده روی میز من باقی نمونده باشه…
با عشق کار میکنم, وااااقعا شغلم رو دوست دارم…
خداروشکر میکنم بابت همه ی نعمت هایی که به من داده…
اما تازه اینجا واسه من نقطه شروعه…

سلام دوستان. من امروز روز اول کاریم بود اول از همه کار تو داروخانه تامین خیلی راحت تر از داروخونه بیرون چون تنوع دارویی بسیار پایین و اصلا لازم نیس نسخ ثبت و قیمت گذاری بشن. درباره حقوق هم خود نماینده کار تامین گفتن هر سال سه ماه اول سال حقوق ها پرداخت نمیشه و مشکل داره و معمولا تو ماه چهارم پرداخت میشه و گفتن الان حدود 7 سال هست شاغل هستن و همیشه وضع همین بوده. بعد همیشه حقوق ها بعد پنجم ششم ماه پرداخت میشه و اینکه ما جایگزین مرخصی نیستیم یا جایگزین بازنشسته ها هستیم و یا جایگزین افرادی که جا به جا شدن. ساعت کارمون هم همونطور که دوستان گفتن هر روز باید هفت ساعت و بیست دقیقه باشه که این داروخانه هفت و نیم تا سه و نیم هست و میتونم دو روز هشت ساعته وایسم و چهار روز در هفته هفت ساعته. نهار و سرویس و بقیه چیزها هم مثل بقیه کارمندان هست و تفاوتی نداره. دارویار اسلامشهر

نویسنده: سپیده1401
سلام بچه ها
امیدوارم حال همگی خوب باشه
منم اولین روز معلم بودن رو تجربه کردم
پایه ششم هستم و بچه ها خیلی شیطون
روز اول سخت نگرفتم درس هم ندادم
بیشتر اشنایی و توزیع کتاب و بازی و یه دونه تکلیف ریاضی از سال قبل
حس خوشحالیه توام با استرس
استرس اینکه چه روش تدریسی داشته باشی و همینطور وسایل لازم برای ازمایشهارو چجور باید تهیه کرد
و اینکه دو درس کار و فناوری که عملیه بازم یرای تهیه امکانات و وسایل یکمی نگرانم
حالا باز هم معلمای پایه ششم هستن از اونا هم کمک میگیرم ولی در کل یجوری ام کلی اضطراب کارایی رو دارم ک قراره خارج از کلاس انجام شه
ازمایش. کارو فناوری و...

سلام بنده بعنوان متصدی پذیرفته شدم. اول مهمترین چیزی که نیاز هست دقت و سرعت عمل بسیار بالا در ثبت، بررسی و وارد کردن پرونده ها هست.
دوم حواس جمع در خصوص محافظت از مهر دفتر که ارباب رجوع برای سوء استفاده برش ندارن؛ حواس جمع در خصوص اینکه وقتی وکیل یا کارشناس، پرونده رو ازتون میگیره و مطالعه میکنه، به برگه ها چیزی اضافه نکنه یا چیزی بر نداره؛ چون کل مجتمع و راه رو ها دوربین داره اما خود دفتر دوربین نداره و وکیل و کارشناس هم معمولا داخل خود دفتر پرونده رو مطالعه میکنه. (هنوز کسی بهم جواب درست نداده که چرا راه رو ها دوربین داره اما خود دفتر دوربین نداره ) اگر خدای نکرده مشکلی پیش بیاد، ثابت کردن اینکه شما مقصر نبودید کار خیلی سختیه. (مهر دفتر رو هر روز اخر ساعت باید به مدیر دفتر تحویل بدیم.)
ساعت ورود و خروج خیلی مهمه. مدیر دفتر حواسش به رفتار و کاراتون هست (البته من حس کردم در روز اول دوم اینطوریه)
وقتی از سیستم برگی رو پرینت میگیرید، امضاتون روی برگه ها چاپ میشه. (اولش ازتون نمونه امضا میگیرن و داخل سیستم وارد میکنن. سعی کنید زیر نمونه امضاتون اسمتون و فامیلتون رو ننویسید. برای امنیت خودتون بهتره)
ارباب رجوع از اونی که فکر میکردم مظلوم تر و اروم تر هستن. چون میخوان که کارشون راه بیوفته و سمَت شما رو نمیدونن و فکر میکنن مسئولیت بالایی در اونجا دارید، برای همین خیلی مودب مراجعه میکنن.
نظم در رفت و آمد، دقت در کار، حواس جمع. نکته خیلی مهم اینه که زمان خیلی زود میگذره وقتی درگیر کار میشی
اما نیم ساعت-۴۵ دقیقه اخر خیلی دیر میگذره.
حقوق هم بین ۳ و خرده ای تا ۳ و پونصد هست.
بسته به مجرد بودن یا نبودنتون و غیره.
البته در لایحه اداری استخدامی جدید اینو لحاظ کردن که ضریب حقوق کارمندان دادگاه و دادسرا که در صف مشغول به کار هستن با ضریب ۱/۱ محاسبه بشه. این یعنی متصدی صف حقوقش ۱۰ درصد بیشتر از متصدی ستاد (مثل کارمندای دادگستری کل) بشه.
واقعا منصفانه هست. ان شاءالله که تصویب بشه.
در ضمن وقتی که مشغول به کار میشید، تازه متوجه میشید که چقدر باید از وقت ازادتون لذت میبردید و به کارهاتون میرسیدید. چون به محض شروع به کار، یه حس در بند بودن و وقت نداشتن برای سایر کارها بهتون دست میده.
در کل حس خوبی داره وقتی که نتیجه زحمتاتون رو میگیرید و یه جای معتبر مشغول میشید. من قبلا کارمند شرکت خصوصی بودم و از اینکه برای یه شخص خاص کار میکردم و برای دیگران وقتمو هدر میدادم حس خوبی نداشتم. وقتی جزء جامعه کارمندی کشور میشید این حس هدر دادن وقت و ایندتون خیلی کمتر میشه.
اگر در مورد جزئیات کار خواستید بدونید بگید تا بیشتر بگم خدمتتون. ان شاءالله به زودی شما هم مشغول بشید.

با سلام خدمت دوستان گرامی.
قرار بود اول روز کاری رو براتون توصیف کنم.
من و دوستم صبح ساعت 7:30 دادگستری شهرستان … بودیم. از مسئول خدمات تا مدیر دفتر هر کسی که ما رو می دید بسیار بسیار خوشحال بود.
بسیار بسیار برخورد خوبی با ما داشتند.
ابلاغ هامون سیستمی ارسال شده بود. یک نسخه کپی رو تحویل ما دادند. توی ابلاغ اکیداً قید کرده که صدور حکم ریالی منوط به ارائه ی مهارت های هفتگانه می باشد.
در ضمن اثر انگشت ما رو وارد سامانه کردند.
امروز رئیس دادگستری نبودند و ما هم در دفتر ریاست منتظر ماندیم و مسئول دفتر مقداری راجع به سامانه راهکار، مرخصی ها و غیره توضیح دادند.
یک نکته اینکه حتماً بایستی رئیس حضور داشته باشه که ابلاغ داخلی را بهمون بدهند.
اگر توضیحی نیاز باشد در خدمتم.

سلام به همگی.
امروز ب لطف خدا اولین روز کاریم بود. از اول قرار داشتیم ک همه چیز رو بگیم.
صبح یک جلسه کوتاه با رئیس و خوش آمد گویی از طرف ایشون و کمی نصیحت و ..
بعد رفتیم کارگزینی و مشخصات خود رو پر کردیم و با دستور دادستانی تقسیم شدیم . من اولش قرار بود شعبه اول بازپرسی بیفتم ولی نهایتا ابلاغم برای قسمت اجرای احکام خورد.
حجم پرونده ها بسیار زیاده و امکان موندن تا غروب گاها زیاده ولی گویا اضافه کار محسوب نمیشه.
اصلا مشخص نیست کدوم قسمت مشغول بشید . از سایر دوستان جاهای مختلفی مثل شعبه دادیاری . بازپرسی. بایگانی و .. هم افتادن و جا ب جایی زیاده تو مجموعه.
امکانات خاصی نداره و حتی پول چایی رو هم کارمندا حساب میکنن
همه پیمانی ها بیمه تامین اجتماعی میشن و اگر سابقه دارن بهش اضافه میشه
حکم ریالی فعلا خبری نیست
برای داشتن کارت پرسنلی باید درخواست مکتوب بدی تا طی مراحلی بره تهران و کارت صادر بشه
جو خوبه و سایر کارمندا برخوردشون مناسبه و تبریک میگن.
ساعت ورود 7.30 ولی این فرجه رو داری که تا 7.45 خودت رو برسونی ولی اگر 7.46 دقیقه بشه ، 16 دقیقه تاخیر میخوری و اون یک ربع هم میاد روش
ساعت خروج 2.15 هستش ولی این امکان وجود داره که از 2 خارج بشی. هر دقیقه قبل از ساعت 2 خارج بشی ، اون 15 دقیقه هم بهش اضافه میشه و تعجیل در خروجی
اثر انگشتتون رو ثبت میکنن و باید ورود و خروج انگشت بزنین.
شهرستان ها هیچ خبری از جذب ها نداشتن و ندارن.
هدف هممون خدمته . جاش مهم نیست. امیدوارم سریعا همه خدمتگزاری کنیم. خییلی زود
امیدوارم تصویر سازی ذهنی خوبی براتون کرده باشم.
سوالی هست در خدمتم

نویسنده: محمد
باسلام.
امروز اولین روز کاری من بود خواستم تجربیاتمو بگم.
محیط کاملا دوستانه است و جو خیلی صمیمی و دوستانه ای بین همکاران برقرار است از رئیس کل تا تمام کارمندان.
اصلا نگران نباشید.
یه تشکر ویژه هم از اقای رئیسی میکنم که پیگیر ما بودن و پشت مارو خالی نکردن و همچنین ادمین ها و تمامی دست اندر کاران سایت عزیز ایران استخدام
ارزوی موفقیت برای همه دوستان.

نویسنده: ماشین نویس کرد
با سلام خدمت دوستان گرامی.
قرار بود اول روز کاری رو براتون توصیف کنم.
من و دوستم صبح ساعت 7:30 دادگستری شهرستان … بودیم. از مسئول خدمات تا مدیر دفتر هر کسی که ما رو می دید بسیار بسیار خوشحال بود.
بسیار بسیار برخورد خوبی با ما داشتند.
ابلاغ هامون سیستمی ارسال شده بود. یک نسخه کپی رو تحویل ما دادند. توی ابلاغ اکیداً قید کرده که صدور حکم ریالی منوط به ارائه ی مهارت های هفتگانه می باشد.
در ضمن اثر انگشت ما رو وارد سامانه کردند.
امروز رئیس دادگستری نبودند و ما هم در دفتر ریاست منتظر ماندیم و مسئول دفتر مقداری راجع به سامانه راهکار، مرخصی ها و غیره توضیح دادند.
یک نکته اینکه حتماً بایستی رئیس حضور داشته باشه که ابلاغ داخلی را بهمون بدهند.
اگر توضیحی نیاز باشد در خدمتم.

نویسنده : احمد قدیم
سلام به همگی.
امروز ب لطف خدا اولین روز کاریم بود. از اول قرار داشتیم ک همه چیز رو بگیم.
صبح یک جلسه کوتاه با رئیس و خوش آمد گویی از طرف ایشون و کمی نصیحت و ..
بعد رفتیم کارگزینی و مشخصات خود رو پر کردیم و با دستور دادستانی تقسیم شدیم . من اولش قرار بود شعبه اول بازپرسی بیفتم ولی نهایتا ابلاغم برای قسمت اجرای احکام خورد.
حجم پرونده ها بسیار زیاده و امکان موندن تا غروب گاها زیاده ولی گویا اضافه کار محسوب نمیشه.
اصلا مشخص نیست کدوم قسمت مشغول بشید . از سایر دوستان جاهای مختلفی مثل شعبه دادیاری . بازپرسی. بایگانی و .. هم افتادن و جا ب جایی زیاده تو مجموعه.
امکانات خاصی نداره و حتی پول چایی رو هم کارمندا حساب میکنن
همه پیمانی ها بیمه تامین اجتماعی میشن و اگر سابقه دارن بهش اضافه میشه
حکم ریالی فعلا خبری نیست
برای داشتن کارت پرسنلی باید درخواست مکتوب بدی تا طی مراحلی بره تهران و کارت صادر بشه
جو خوبه و سایر کارمندا برخوردشون مناسبه و تبریک میگن.
ساعت ورود 7.30 ولی این فرجه رو داری که تا 7.45 خودت رو برسونی ولی اگر 7.46 دقیقه بشه ، 16 دقیقه تاخیر میخوری و اون یک ربع هم میاد روش
ساعت خروج 2.15 هستش ولی این امکان وجود داره که از 2 خارج بشی. هر دقیقه قبل از ساعت 2 خارج بشی ، اون 15 دقیقه هم بهش اضافه میشه و تعجیل در خروجی
اثر انگشتتون رو ثبت میکنن و باید ورود و خروج انگشت بزنین.
شهرستان ها هیچ خبری از جذب ها نداشتن و ندارن.
هدف هممون خدمته . جاش مهم نیست. امیدوارم سریعا همه خدمتگزاری کنیم. خییلی زود
امیدوارم تصویر سازی ذهنی خوبی براتون کرده باشم.
سوالی هست در خدمتم

نویسنده: علی
سلام بر دوستان مجازی مالیاتی (حیف که این دوستی چندماهم باهاتون، در حد ارتباط مجازی تو این پیج باقی موند و به مرحله همکار شدن تو مالیاتی نرسید).
انگار اینجا هم مثل پیج دیوان، اکثر دوستانی که زودتر دعوت بکار شدن، رفتن و پشت سرشون را هم دیگه نگاه نکردن و دوستان را فراموش کردن خیلی زود.
من از روز شنبه بصورت غیررسمی و از امروز بصورت رسمی کارم را تو دیوان محاسبات شروع کردم. اما برخلاف آنچه تصور میکردم و پیش بینی کرده بودم، روز اول کاری، برعکس روز اول مدرسه یا دانشگاه یا سربازی، اصلا چیز خاص و بیاد ماندنی و خاطره انگیزی نبود برام. ی روز کاملا عادی. شایدم بخاطر جو رسمیِ خاص و سنگین دیوان بود که ماشااله همهٔ دیوانیها، از نگهبان دمِ درب تا آبدارچی و همه کارمندان و حسابرسان و معاونان و مدیران، همگی تحت تاثیر ارباب رجوعان، رفتاری مدیرانه و با ژست و پرستیژ خاص، دارند و هر کسی خودش را ی مدیر میدونه و رفتار میکنه؛ و کارمندان جدید هم از همون ابتدا، بسانِ قطره ای در این دریا و سیستم غرق میشن و همرنگ جماعت میشن.
تو مکالمات و صحبتهایی که با مدیر و همکارانم داشتم، بهشون گفتم برعکس سایر دوستان که تمایل داشتن زودتر دعوت بکار بشن، من دعا میکردم نیمه اسفند دعوت بکار بشم. و وقتی مدیر و همکاران، علتش را پرسیدن، خیلی نرم! گفتم آخه میخاستم برا کنکور دکترا که تو اسفنده بخونم. با گفتن این حرف، منتطر بودم بشدت با مخالفت مدیر برا ادامه تحصیل، اونم تو مقطع دکترا، مواجه بشم. اما خوشبختانه برعکس تصور من، مدیرمون خیلی استقبال کردن از ادامه تحصیلم و بهم گفتن چون کار تفریغ بودجه، تازه تموم شده و فعلا کار خاصی نداریم، تو این چند روز بهت مسئولیتی نمیدم و با خیال راحت، کتابهاتو بیار همینجا و در طول روز مطالعه کن. جالبش اینجا بود که مدیرمون انگاری یجورایی ذهن پدر و مادر و خواهر و خودم را خوند و بهم گفت حسابرس ستاد مرکزی دیوان که هستی، خونه و ماشینم که داری، پس حتما بلافاصله بعد از دانشجوی دکترا شدن، میخای با کلی کلاس و غرور، بری خاستگاری ی خانم دندانپزشک. منم بدون اینکه از خودم حرفی بزنم!، به مدیرمون گفتم شما هم دقیقا حرف پدر و مادر و خواهرم! را میزنین، چون اونا هم برام دنبال ی خانمِ دندانپزشک و داروساز و وکیل میگردن. و یجوری رفتار کردم که خودم اصلن تصمیمی برا ازدواج، حتی با ی دختر دندانپزشک، ندارم!!! (بقیش بماند دوستان . مدیرمون هم تو این شرایط، رفتن تو فاز پدرانه، و حامیِ پدر و مادرم دراومدن و شروع کردن به نصیحت که پسر عزیزم، نمیشه که ازدواج نکنی و تک و تنها و بدور از خانواده تو کلانشهر تهران زندگی کنی و از این حرفا. و اینجا بود که آقای مدیر، سورپرایزم کرد و از الان، یکی از همکاران که دخترش دانشجوی دندانپزشکی هست را معرفی کرد بهم و حالا من موندم که چجوری خودم را تو این چندماه فرو کنم تو دل این همکار عزیز و دخترشون!!
اما،
اما،
اما امان از وقتی که میرسم خونه (خونه که چ عرض کنم، زندان. آخه برا منی که 28سال تو ی خونه 310 متری زندگی کردم، ی واحد آپارتمانی زندانه). زندگی تک و تنها و بدور از خانواده و اینکه همه کارهای خونه، از جمله آشپزی و تهیه غذا، را باید شخصا انجام بدم، واقعا سخته؛ و انگار چاره ای جز ازدواج نیست!!!. ی مشکل دیگه ای که فعلا دارم هم اینه که مستأجرمون حاضر نشد واحد آپارتمانیِ پدرم را، پیش از موعد قراردادش که تیرماهه، تخلیه کنه، علیرغم اینکه ما حاضر بودیم همه خسارتش را پرداخت کنیم بهش. برا همین فعلا مجبور شدم تا تیرماه ی واحد دیگه اجاره کنم که بخشی از حقوقم از دستم میره.
برا همه دوستان عزیز آرزوی موفقیت در همه مراحل زندگی را دارم و انشااله که همگی هرچه زودتر خبر شروع بکارتون را اینجا اعلام کنین.
باز هم بهتون سر میزنم دوستان.

نویسنده: سینا
سلام بر همه دوستان، باور کنید این چند روز انقدر سرمون شلوغ بوده برای اسکان و خانه گرفتن که وقت نمیشد به اینجا سربزنیم روز اول کاری ما: زودتر از همه رسیدیم اداره و نشسته بودیم و همکاران که یکی یکی وارد میشدن ما بهشون خیر مقدم می گفتیم
بعد رفتیم پیش ممیز کل که ایشونم فرستادن پیش سرممیز که برامون یکم از مالیات و روال اداره و … توضیح دادن و ما رو معرفی که کردن به ممیز مربوطه، همه همکاران خدا رو شکر خوب بودن، بعد من یه نیم ساعت همینطوری نشستم رو صندلی و به افق های دور دست خیره شدم، بعد ممیز که سرش یکم خلوت شد محل پذیرایی از خودمون و چایی و … رو نشون دادن و گفتن فعلا از خودتون پذیرایی کنید، بعد یکم از روال کار توضیح دادن و چندتا پرونده رو با ارائه توضیحات نشون دادن و بعضی از کارهای مقدماتی رو انجام دادیم، بعد رفتیم ناهار و …
بعد ناهار هم یکم از کارهای سبک و راحت رو انجام دادم و ساعت ۵ گفتم که جناب ممیز بنده دیگه رفتم، گفتن عیبی نداره امروز زودتر برید به کاراتون برسید
فردا هم دوباره قراره بریم اداره کل برای انجام کارهای باقیمونده
یه خبر هم به زهره خانوم بدم که جناب افلاطون رو که گفتین دیگه سر نمیزنه رو هم پیدا کردم

نویسنده: زهره
نه آغازی هست و نه پایانی,
آنچه هست تنها چرخش و واچرخش جوهر و تجربه هاست.
هر لحظه زندگی, نقطه ی آغازی است.
اینک, این لحظه, اکنون و اینجا, برای من نقطه آغازی است.
سوم اسفند… روزی که تمام این یک سال و نیم انتظار رو با رویا بافی اون سر کرده بودم… روز شروع به کارم
ساعت 5.5 صبح با شوق بی حدی از خواب بیدار شدم, بعد از نماز یه عالمه خداروشکر کردم که دیدن همچین روزی رو نصیبم کرد…
حدود 7.20 بود که بالاخره دل از آینه کندم و رفتم به سمت اداره…
چند دقیقه بعد که رسیدم رو به روی اداره فکر میکنم بعد از نگاه زلیخا به یوسف عاشقانه ترین نگاه تاریخ بود…
رویاهام رو به روی چشمام میرقصیدن…
مثل اینکه همه خبر داشتن که قراره کارمندهای جدید از راه برسن, با استقبال چند نفر از همکارای خانم رو به رو شدیم که اولین سوال همگی پرسیدن تاریخ تولد بود و میگفتن با این حساب کوچکترین کارمند اداره به حساب میام و همه میتونن بهم زور بگن… دروغ چرا یکم ترسیدم…
مسئول دفتر مدیرمون گفتن که جلسه دارن و باید منتظر بمونیم…
و باز هم انتظار… انگار دقیقه ها و ساعت های آخر کندتر از همیشه میگذشت…
همه ی ذهنم درگیر این موضوع بود که کدوم قسمت مشغول به کار میشم, شرکت ها و ارزش افزوده تمام رویای من بود این مدت…
توی این فاصله پرسیدم بر چه اساسی انتخاب میکنن کدوم قسمت مشغول بشیم؟ گفتن مدیر خودشون حین معارفه تشخیص میدن مناسب کدوم قسمت هستید…
بالاخره یک ربع به یازده بود که مسئول دفتر مدیرمون مارو صدا زدن…
قلبم تندتر از همیشه میزد, سعی میکردم با عمیق نفس کشیدن آرامش خودم رو حفظ کنم, محکم قدم هامو برمیداشتم و به خودم میگفتم اینجا نه آشنایی داری و نه پارتی, پس تمام تلاشت رو از اولین لحظه ها داشته باش چه رفتار و چه گفتار…
اون لحظه تمام خواسته من جلب رضایت مدیر بود…
( اداره ما 3 رئیس امور داره که مربوط به قسمت های مختلف هستن… )
وقتی درب اتاق باز شد مدیرمون حضور داشتن و یکی از رئیس امورها…
به احتراممون ایستادن و سلام و خوش آمد گفتن, خیلی گرم و پرانرژی سلام و احوالپرسی کردم و بعد از معرفی خودشون شروع کردن به صحبت های لازم…
از هر فرصتی استفاده میکردم که توی بحث شرکت داشته باشم, چنان با اعتماد بنفس که انگار من هم در مقام مدیر بودم…
بعد از حدودا 45 دقیقه جلسه تمام شد و اجاره رفتن دادن, وقتی که ایستادم گفتم خوشحالم از اینکه این فرصت رو دارم که توانایی های خودم رو در راستای سازمان به کار بگیرم, امیدوارم که کارمند خوبی واستون باشم و بتونم رضایتتون رو جلب کنم تشکر از اینکه وقتتون رو دراختیار ما قرار دادید…
وقتی از اتاق خارج شدم نفسم رو خارج کردم و دستم رو روی قلبم گذاشتم که داشت از جا کنده میشد…
اما از خودم راضی بودم و بهترین زهره ی خودم رو نمایش داده بودم…
لحظه های پایانی انتظارم بود برای اینکه ببینم کجا قراره مشغول بشم…
چند دقیقه بعد آقایی با صدای رسا گفتن برای شرکت ها ( قلبم داشت از جا کنده میشد میگفتم خدایا من باشم ) خانم فلانی…
اوه… من نبودم… فامیل همکارم رو صدا زدن…
به خدا تمنا میکردم که ارزش افزوده رو از دست ندم, همکارم رو به آغوش گرفتم و واسش آرزوی موفقیت کردم و از صمیم قلبم واسش خوشحال بودم که جای خوبی انتخاب شده…
رئیس اموری که برای جلسه حضور داشتن از من خواستن که همراهشون به اتاقشون برم…
گفتن من از مدیر خواستم که شما کارمند من باشید, با شوق گفتم برای ارزش افزوده؟!
گفتن نه ارزش افزوده برای قسمت من نیست اگر که ارزش افزوده برید از کد من خارج میشید و رئیس امورتون کسی دیگه هستش, اما دوست دارم اینجا باشید واستون خیلی برنامه ها دارم…
دروغ چرا اون لحظه خودم رو لعنت کردم که انقدر وراجی کردم اتاق مدیر…
اما وقتی دیدن شوق جلسه دیگه توی صورتم نیست گفتن میخواید برید هر دو قسمت رو ببینید و بعد انتخاب کنید, با خوشحالی گفتم امکانش هست؟؟؟ گفتن برید ببینید…
با شوق پله هارو بالا میرفتم به سمت ارزش افزوده…
نمیدونم اون لحظه چه حالی شده بودم انگار اومده بودم خرید  بعد از سلام و احوالپرسی و معرفی خودم به رئیس گروه ارزش افزوده گفتم اینجارو بهتره انتخاب کنم یا که فلان جا؟
با تعجب پرسیدن انتخاب؟
منم گفتم بله آقای فلانی گفتن هر دو قسمت رو ببینم انتخابم رو بگم…
با تعجب دوبار پرسیدن خود آقای فلانی گفتن؟؟؟
منم از دنیا بی خبر گفتم بله…
گفتن والا خوب شانسی دارید من بعد از 20 سال سابقه هنوز نمیتونم بگم میخوام کجا باشم…
خلاصه بعد از چند دقیقه صحبت تصمیم رو گرفتم برای ارزش افزوده…
با ذوق رفتم سمت اتاق رئیس امور دیدم آقایی کنارشون ایستادن, آقای رئیس امور گفتن ایشون دوست دارن بیان ارزش افزوده, منم از همه جا بی خبر فکر میکردم مسئول ارزش افزوده هستن با شووووق گفتم قول میدم کارمند خوبی واستون باشم…
خلاصه این جمله ی من هماناااا فریاد اون آقا همانااا…
چنان فریادی به سرم زدن که در عمرم کسی اینجوری باهام صحبت نکرده بود و دستشون رو کشیدن سمت درب و از اتاق گفتن بیرون باشم و گفتن مگه دست شماست کجا میخوام باشم نمیخوام باشم مگه خونه خاله است؟!
خود آقای رئیس امور و دو تا از آقایونی که کارمند اداره بودن هم متعجب شده بودن از این برخورد…
کنار درب ایستادم اما به اندازه ای دلم شکسته بود که اشکام بی اختیار میریخت…
رئیس امور رو میدیدم که داشتن میگفتن برخورد درستی نداشتن, همکارایی که داخل اتاق بودن اومدن دلداری بدن اما هر چی بیشتر میگفتن اشکای من هم بیشتر میشد…
آقای رئیس امور مشخص بود خیلی ناراحت شدن…
اومدن راهنمایی کردن سمت روشویی گفتن یه آبی به دست و روم بزنم…
وقتی جلوی آینه خودم رو دیدم زار زار گریه کردم و گفتم اوووون همه عشق به همچین اداره ای؟! روز اول و همچین برخوردی؟!
تمام رویاهام آوار شده بود روی سرم…
انرژی که هیچی دیگه حتی نای حرف زدن نداشتم…
فکر کنم نیم ساعتی رو داشتم اونجا گریه میکردم بعد برگشتم اتاق رئیس گروه…
با نهایت مظلومیت گفتم چشم هر کجا شما بگید مشغول میشم…
که گفتن نه, دیگه خودم نمیخوام اینجا باشید میبرمتون ارزش افزوده و گفتن خودشون هم از این برخورد خیلی ناراحت شدن…
خلاصه من رو همراهی کرد به سمت اتاق رئیس اموری که مربوط به قسمت ارزش افزوده بودن و رئیس گروه مربوطه رو هم صدا زدن و گفتن ایشون(یعنی من) نیروی سفارشی من هستش دست شما میسپارمش هواشو داشته باشید…
لحظه ای هم که از درب اتاق بیرون میرفتن باز با تاکید گفتن سفارشی من هستشا…
اما دیگه فایده نداشت ذوقم کور شده بود… وقتی رئیس امور خودم باهام صحبت میکرد حتی انرژی صحبت کردن نداشتم…
اون لحظه همه اش خاطرم صحبت یه سری دوستان رو به یاد میاورد که از جو ادارات میگفتن و مطمئن بودن به زودی شوقم از بین میره…
به خودم میگفتم حق باهاشون بود, من سراب ساخته بودم واسه ی خودم…
خلاصه چون پنج شنبه بود زودتر تعطیل شدیم و از لحظه ای که نشستم داخل ماشین شروع کردم به گریه کردن…
روز شنبه و یکشنبه رو رفتم سرکار, میگفتم روزای خوبمو میسازم اما قلبا ناراحت بودم…
تا اینکه سومین همکارمون هم اومدن و مارو هم صدا زدن که مدیر میخوان مارو هم ببینین…
صحبت مدیر با اخلاق و رفتار شروع شد و گفتن هر اتفاقی که اینجا بیفته من ازش باخبر میشم, نحوه برخوردتون با مودی, همکارا… یک آن لبخندی رو زدن و به من نگاه کردن و گفتن جریان شما هم به گوش من رسید…
وای اون لبخند انگار قلبمو دوباره زنده کرد, گفتم نه مثل اینکه مدیر واسه کارمنداش خیلی ارزش قائل هستن و اینجوریا هم که فکر میکردم هر کی به هر کی نیست…  خلاصه فقط بگم زززززنده شدم…
بعد هم که گفتن توصیه هایی که روز معارفه به شما داشتیم رو به همکارتون بگید, من هم که با جان و دل صحبت هاشون رو به حافظه سپرده بودم رو عنوان کردم و میدیدم مدیر لبخند رضایت رو دارن و به نشانه تایید سرشون رو تکون میدن…
تا پایان هفته با تمام انرژی کار میکردم و هر روز به یه دلیلی تشویق میشدم, تا دیروز که رئیس امور مهررررررربونه اومدن و از رئیس گروهم پرسیدن از نیروی جدیدی که بهتون دادم راضی هستید؟ رئیس گروهمون هم گفتن عاااالی… نیروی فعال و کاری هستش و خندیدن گفتن همه مودی هارو کشونده اداره…
که بعد رئیس امور مهربونه گفتن اما اومدم ببرمشون, که رئیس گروهمون گفتن نه نمیدیمشون…
منم که این صحبت هارو میشنیدم قند توی دلم آب میشد…
راز موفقیت این یک هفته رو هم کلمه ی “چشم” میدونم…  رئیس گروهم هر کاری رو که بگن میگم چشم, فرقی هم نمیکنه کارم ساعت 2.5 تمام بشه, 3 تمام بشه, 5 تمام بشه, میمونم که روز بعد اون پرونده روی میز من باقی نمونده باشه…
با عشق کار میکنم, وااااقعا شغلم رو دوست دارم…
خداروشکر میکنم بابت همه ی نعمت هایی که به من داده…
اما تازه اینجا واسه من نقطه شروعه…

نویسنده: سارا ۶۶
سلام . روز همگی بخیر
امروز دیگه اولین روز کاری بود و ما در محل خدمت مشغول انجام وظیفه بودیم .
برای هر کدوم از ما که اونجا رفتیم یک ممیز انتخاب کردند و با راهنمایی های ایشون کارا رو انجام دادیم . ثبت و رسیدگی به ابلاغیه ها از وظایف امروز من بود و در نگاه اول خیلی سخت به نظر میومد چون کار هر مراجعه کننده با دیگری تفاوت داشت و کمی احساس گیجی بهم دست داده بود .
ولی خب گفتن که طبیعی هست و کم کم همه چیو یاد می گیریم . وظیفه ابلاغ به دوش ما هست فعلا و اگر راه بیفتیم و اصول کار رو یاد بگیریم گفتن که توی بخش های دیگر هم مشغول میشید . با کارایی که امروز انجام دادم فکر کنم ابلاغ راحت ترین بخش کار مالیاتی هست .
به امید شنیدن تجربه های شما

نویسنده: سارا۶۶
روز اول کاری متفاوت !
سلام به همه دوستان .عصرتون بخیر .
امروز اولین روز کاری ما محسوب شد و البته کمی متفاوت . صبح که مراجعه کردیم به اداره کل شهریار یک سری مدارک تحویل دادیم که شامل کپی شناسنامه کارت ملی و کپی مدارک همسر و فرزندان از همه صفحات و کپی آخرین مدرک تحصیلی و 6 قطعه عکس بود . تعداد متعددی فرم بود که برای بخش های متفاوت پر کردیم که شامل آموزش ، حراست ،دادستانی و تعهد نامه ، تعیین نوع بیمه و … بود که تعهد نامه رو بردیم محضری کردیم و تحویل دادیم . فرصت برای رفتن به تهران برای آزمایشات و سوء پیشینه نشد که خییییییلی لطف کردند و فردا و پس فردا رو به عنوان ماموریت برامون رد کردن که بتونیم آزمایشات و سوء پیشینه رو انجام بدیم و کارای ناتماممون رو تموم کنیم .
بعد از انجام همه کارامون جلسه ای با مدیر کل و معاون ایشون و نیز مدیر منابع انسانی داشتیم و درباره کار و آموزش بهمون گفتن و مسائل دیگه و اینکه پنج شنبه اولین جلسه ی آموزشی رو خواهیم داشت . این جلسه ی آموزشی بدو ورود هست و احتمالا در اسفند و یا در فروردین و اردیبهشت جلسه های جدی تر آموزشی که اجباری و خارج از وقت اداری هست خواهیم داشت .
اثر انگشتمون رو هم برای ساعات ورود و خروج به سازمان ثبت کردن که گفتن وقتی رفتید اداره محل خدمت دوباره باید اونجا تعریف بشه . از اینرو امروز موقع برگشت اثر انگشت هم زدیم و مثل بقیه کارمندان خارج شدیم .
هنوز چیزی از مبلغ حقوق در فرم ها نبود و گفتن احتمالا پنج شنبه حکم اصلی رو میدن بهمون .
برخوردشون بسیااااار عالی بود و خدا رو شکر میکنم که تونستم به همچین سازمانی راه پیدا کنم .
برای شما عزیزان هم آرزوی پیروزی دارم .

نویسنده: m
سلام دوستان، امروز اولین روز کاری من بود یه روز شیرین البته همراه با کمی استرس اینقدر حول بودم که تقریبا اولین کسی بودم که وارد اداره شدم بعد از مدتی کم کم سرو کله کارمندا پیدا شد. آقای رئیس همینکه وارد شد و منو دید گفت شما فلانی نیروی جدید نیستید؟! نمی دونم از کجا فهمید! منم که سعی می کردم جلوی ذوق زدن خودمو بگیرم رفتم جلو و گفتم بله. بعد از احوال پرسی و خوش آمد منو به اتاق خودش دعوت کرد و تک تک کارمندا رو برای آشنایی فراخوند البته تعداد کارمندا ده پانزده نفر بیشتر نبودن، آقای رئیس اول منو به کارمندا معرفی کرد و بعد به معرفی کارمندا و وظایفشون پرداخت. من هم از خودم گفتم اینکه قبلا چکار می کردم و چه تجربیاتی دارم. جلسه با کمی خنده و شوخی تموم شد، آقای رئیس هم گفتن برای شروع شما بهتره تو فلان قسمت با آقای فلانی کار کنید. بعدش هم رفتیم تو همون قسمت و ما رو با برخی از کاراشون آشنا کرد و … یه سری کارای اداری هم بود که باید برای شروع کار انجام می دادیم، خلاصه روز اول کار ما به اینصورت تموم شد. از ته دل آرزو می کنم شما دوستان هم هر چه زودتر شروع به کار کنید.

سلام به همه دوستان خوبم.
امروز یه هفته از خدمتم در بانک سبز گذشت.
خداروشکر تو شعبمون همه با هم صمیمی هستیم.رییس شعبمون نامبر وانه.خیلی ماهه.خیلی خیلی خوش برخورده.خداروشکر.

وحید میگوید
سلام. اولین روز کاریم خوب بود. کلا صندوقداری خیلی سخت نیست ولی بانکداری خرد و اعطای تسهیلات سخت و زیاده. صندوقدارها ساعت دو و نیم صندوقو بستنو رفتن ولی من و کارمند قسمت تسهیلاتیمون تا ساعت ۵ هم تو شعبه بودیم. نیمه دوم سال به دلیل اعطای تسهیلات به کشاورزا کار زیادتره. خدا رو شکر. هر چقدر هم خسته بشیم که نمیشیم بازم بهتری از علافی و سردرگمیه. امیدوارم زودتر همه دوستان مشغول کار بشن

r:s میگوید
سلام به همه ی دوستان
ایام محرم رو به همه تسلیت عرض می کنم
من الان از تو بانک دارم این پیام رو مینویسم،این چند مدت که مشغول شدم وقت نکردم پیام بذارم جای همتون خالی کار بانک بد نیست یه کم زمان کاریش نسبت به بقیه ی ادارت زیادتره ولی در کل زیاد سخت نیست البته دقت شرط مهمیه برا کارکردن.
در ضمن اینجور که گفتن قراره تا اخر سال ۹۳ مراحل دعوت به آموزش همه ی نیروها توی بابلسرتموم بشه،پس دوستانی که هنوز دعوت نشدن نگران نباشن.
در پایان میخواستم از ادمین محترم و همکاراشون یه تشکر خیلی خیلی زیاد کنم که توی این یکسال وچند ماه مارو تحمل کردن
همچنین تشکر ویژه از همه ی دوستانی(به سلامتی دیگه باید بگیم همکاران) که توی این مدت از طریق این سایت همدیگه رو راهنمایی کردن والبته مارو هم همچنین. در پناه امام زمان سربلند وپیروز باشید

مارال میگوید
سلام بچه ها.من امروز اولین روز کاریم بود تو یک شعبه ۲۰ نفره.اصلا خوب نبود.حالم گرفته است.
کارش خیلی سخت و استرس زاست.کارهای عقب افتادشونو میدن به ما کارآموزا.از انصاف بدوره واقعا.دعای گوی همتونم.ماروهم فراموش نکنید.

نویسنده: ....
مارال عزیز منم امروز اولین روزم بود.پیش یکی از همکارا پشت باجه نشستم.انواع و اقسام کدها و سندها رو دیدم و با نظارت همکارم سه تا سند ۱۰۱۰ زدم.ولی برعکس شما خوشم اومد. دلم برات تنگ شده.

نویسنده: استان سمنان
بچه ها امروز اولین روز کاریم بود… اعتبارات خرد رو زیر و رو کردم… همه چی عالی ……
فقط راه خیییییییییییییییییییییییییییییلی دشواره…شاهرود به میامی
ماشین هستا مسافر نیست…………… !!!!!!!!!!!!!!
۸) صبح مجبور شدم پول ۳نفر رو حساب کنم تا به میامی رسیدم
امروز ۱۱۰۰۰تومان بابت کرایه پیاده شدم…..خدابخیر بگذرونه روزهای بعد….فک کنم کل حقوقم رو کرایه راه بدم…

نویسنده: اصفهانی.ام
سلام ب همه….بچه ها من امروز رفتم باجه…خیلی عالیه…همکارم ک کار بهم یاد میده خییییلی خانمه خوبیه….ازین بهتر نمیشه.با اینکه هر روز تا ساعت چهار یا پنج تو شعبم و حتی نهارم نمیخوریم چون جو همکارام خیلی خوبه بهمون خوش میگذره.شعبمون خیلی شلوغه ولی همکارام خیلی خوب و مهربونند….همشون دنبال ی فرصت کوچیک میگردن ما بیکار باشیم ی نکته ی کوچیکم ک شده یادمون بدن….امروز چک پاس کردن و درخواست صدور کارت مهرگستر و واریز نقدی و واریز فیش بیمه و…. روبهم یاد دادند.ب همکارم ک با خودم اومده هم تو بخش اعتبارات آموزش دادن….در کل همه چی عالی عالیه…دیروزم ک بازرس اومد و ماوتو بایگانی بودیم….ی طرحی تو شعبمون پیشنهاد دادن واسه پرونده تسهیلات ک ماها داشتیم اجراییش میکردیم…بازرس از طرح خیلی خوشش اومد و گفت از طریق نظام پیشنهادات طرح میفرسته برا تهران ک تو همه شعب اجرا بشه….بعدشم بازرس گفت ب این بچه هایی ک دارن این کارو انجام میدن ی پاداش ویژه این ماه میدیم….فکر کنم منظورش ما بودیم….فکرشم نمیکردم روز دوم کارم تشویقی بگیرم….. شعبه خیلی خوش میگذره امیدوارم همتون زودتر برید شعبه هاتون ….موفق باشید….

نویسنده: الهه
با سلام خدمت همکاران عزیز
بنده تقریبا یکماه و نیمه که کارم رو توی شعبه شروع کردم,از روز اول با اعتماد بع نفس بالا رفتم تو بانک و خودم زو به تک تک کارمندا معرفی کردم و همون روز خواستم که من رو پشت سیستم بنشونن و خوشبختانه یکی از همکاران کدش رو تو سیستم دیگه وارد کرد و من مستقلا شروع بکار کردم و البته خودشون هم با سیستم خودش باجه کناریم بود و تقریبا ناظر بودن.
خدا رو شاکرم از کارم راضی هستم شغل سختی نیست ولی هیجان کار بالاست و این لذتبخشه.تنها نکته ایی که همیشه باید رعایت بشه دقت رو عدد و حروف مشتریها و وارد کردن رقم تو سیستم خودته در نهایت تحویل دادن و گرفتن پول از مشتریها هست که باید توجه کرد.
کلا تو کار مالی باید دقت کرد و حتی مثلا برای افتتاح حساب ریز به ریز کارهایی که فک میکنی مهمه رو انجام بدی هرچند اگه بگن مهم نیست ولی یهو میبینی قانونش عوض شد.
در پایان بازم از خدا شاکرم و بعد از ادمین و بقیه همکاراشون که تو این چندماهه تمام تلاششون رو کردن تا ما به نتیجه ی دلخواه برسیم.
آرزوی موفقیت برای همه

نویسنده: اوستا
باسلام الان تقریبا یک ونیم ماهه توی شعبه هستم و از کارم راضیم از همکارها و رییس شعبه هم راضیم جو بسیار صمیمی داریم.

نویسنده: ........
الان یک ماه ونیمه رفتم شعبه ولی از روز اول ازشعبه وهمکارا خوشم نیومد و فقط تحمل میکنم . .ازلحاظ استرس و ترس هم روزب روز بیشتر میشه.کلا تاحدودی پشیمونم که بانک اومدم.

نویسنده: ارین
با سلام و عرض ادب خدمت اقای امیری و ادمین محترم
دوست دارم که از اولین روزهای کاریم توی بانک ملت خدمتون عرض کنم .من خودم روز شش دی ماه برای دوره اموزشی راهی تهران شدم و روز یکم بهمن ماه در شعب بانک ملت اصهان مشغول به کار شدم .و چیز جالبی که برایم اتفاق افتاد این بود که در روز سوم مبلغ پانصد هزار تومن کم اوردم که خدا را شکر پیدا شد ./ولی در حد مرگ دچار استرس شدم ./و به مناسبت پیدا شدنش یکه سور حسابی توی شعبه ازم گرفتند که به میزان نصف مبلغی که کم اورده بودم هزینه ام شد ولی بازم خدا را شکر که پیدا شد.

سلام ب همه
امروز اولین روز کاریم بود
اولش ک ابلاغمو بردم محل کارم،همه ی کارمندا خیلی ویژه احوال پرسی کردنو تبریک گفتن.
بعدش ی خانوم منو برد ک اثر انگشتمو توی دستگاه حضور و غیاب ثبت کنه.حضور زدمو رفتم بالا.
بعدش شماره پرسنلی مو گفتن،مشخصاتمو ثبت کردن.ولی گفتن عیدی امسال نمیگیری- چون باید سه ماه اقلا کار کنی.بعد شماره حساب بانک رفاهمو خواستن واسه واریز حقوق.ک بیستم میریزن! البته کمتر.
وخت ناهار هم توی بسته های خ شیک شینسل دادن.ک از رستوران بود.البته پولشو از حقوقم کم میکنن.۲۲۰۰ تومن.
اقاهه گف ک از فردا هفتو نیم صب باید اثر انگشت بزنی تا چار ظهر.
الانم ک اولین روز کاریمه(البته نذاشتن امروز کار کنم چون گفتن توی ذهنت این روز میمونه) خیلی خستم!
کللللی پشت میز نشسته بودم اخه.
بسیار جای شیک و با کلاسی بود.
انشالا شمام بیاین کامنت روز اولتونو بذارین.

سلام .بدون هیچ پارتی و ققط با توکل به خدا و قدرتش قبول شدم.فردا روز اول شروع به کارمه امروز حکممو بردم شعبه .محیط خوبی بود همه کلی تحویلم گرفتن.شعبه یه کم به خونم دوره ولی گفتن سرویس داره.۸ تا ۴ و ربع ساعتشه پنجشنبه ها هم تعطیل ولی ۲ تا تو ماه باید بری برای اضافه کاری که اونروزا ارباب رجوع نداره فک کنم.دوره آموزشی نداشتم گفتن حین کار یاد میگیری.غرب تهرانم بومی و جز نفرات اصلی بودم رتبه آزمونم ۹ بود.انشالله که همه این روز تجربه کنن.چون خودم خیلی از بلاتکلیفی بدم میاد و تو این مدت همش بلاتکلیف بودم تاریخ مراحل کارامو دوباره میذارم شاید از استرس کسی کم بشه
۷ اردیبهشت مصاحبه اول
۱۴ اردیبهشت تحویل مدارک برای انجام تحقیقات محلی
۲۲ اردیبهشت تحقیقات اول.از محل زندگی
۱۲ خرداد تحقیقات دوم.از محل کار قبلی
۶ تیر مصاحبه گزینش
۲۲ تیر دعوت برای طب کار و استعلامات
۲۸ تیر تحویل جواب آزمایشات
۱۶مرداد دریافت حکم از اداره کل و تحویل به شعبه
۱۷ مرداد شروع به کار
موفق باشید

نویسنده: ثریا
به نام خداکه هر انچه داریم ازوست
سلام دوستان امروز اولین روز کاریم بود.
ساعت ۷ و نیم تو اداره بودم و مستقیما رفتم پیش رییس تا نامه معرفی بکارمو بررسی کنه بعد یکی از کارمندان منو به همه واحدها برد و معرفیم کرد.اخر سر رفتم واحدی که به اونجا معرفی شده بودم یعنی درامد،البته نمیدونم شاید موقتی اونجام.یه اتاق با ۴ کارمند و اتاقی که تو همون اتاق بود مال مسؤل واحدش خلاصه منو تو قسمت دریافت قرار دادن ولی بنظرم کارش سخت بود چون مسؤلیت زیادی نسبت به دیگر واحد ها داره هرچند کارهاش پیچیدگی هم داره ولی بیشتر از این میترسم که قسمت درامد سازمانه و برای من مبتدی سنگین.دوست دارم از جانم مایه بذارم و به جامعه و سازمان خدمت کنم نمیدونم شاید چون روز اولم بود این احساس ترس و سنگینی رو کنم ولی در کل دوس داشتم یه جاییی بودم که با پول و درامد سروکار نداشته باشه.اما باز به خدا توکل کردم و اموراتمو بدست اون میسپارم چون او بهترین کارساز است.شاید الان بگید کاش جای من بودید ولی بیشتر از اینکه خوشحال باشم نگرانم از اینکه کارمندی لایق نباشم وانطور که شایسته سازمان است خدای ناکرده نباشم.اما همه میگویند این احساس در همه هست که روزهای اول نگرانند.به هر حال فقط به خدا توکل میکنم که از پس همه وظایف برابیام و در خدمت خلق خدا باشم.در ضمن ساعت ورود ۷ و نیم و ساعت خروج یه ربع به سه هست که به عنوان اضافه کاری هم حساب میشه.دوستان ا خدا میخوام همتون به این روز برسید و موفق باشید چون واقعا لایقید.

نویسنده: 4096
سلاااااام به دوستان قدیمی و عزیزم: ادمین، یاس، نیلوفر، آسمونی، مرتضی، حامد، خدای مهربون، علی، آلاله، ره شکوه، ل، سهیلا، عدالت خواه، درمان، ehsanajax، مدیریت درمان، پیگیر و….(اگه اسمیو جا انداختم ببخشید)
خوبید؟
سلامتید؟
چه خبرا؟؟؟
با اجازتون من شنبه همین هفته که گذشت ابلاغمو از اداره کل گرفتم و روز یکشنبه ساعت و هفت و نیم در محل کارم حضور داشتم.
یه خبر خوبی که هست اینه که رقیب من که نفر دوم بود برای شهر خودش پذیرفته شد، و الان همکار شده البته
و منم به لطف خدا به یکی از شعبه های شهر خودم فرستاده شدم. و واقعا خدا رو شکر میکنم بخاطر این. چون هر دونفرمون پذیرفته شدیم و هرکدوم تو شهر خودش!
من تو قسمت مستمری ها افتادم که بسیار شلوغ و پر سر و صداست. و حجم مراجعه کننده نسبت به واحدهای دیگه واقعا بالاست. شروع به کار از ساعت ۷:۳۰ تا ۱۵:۳۰ هست. گرچه همکارا از ساعت ۷:۰۰ یا حتی ده دقیقه به ۷ در محل کار حضور دارن.(اضافه کار) از حقوق و مزایا چیزی نمیدونم. ولی همینکه خبری داشته باشم میام اطلاع میدم.
همکارا بسیار خوش اخلاق و مهربون هستن و با حوصله سوالای منو جواب میدن و بهم کار یاد میدن. چون ما کلاس آموزشی نداشتیم و همینجور فرستاده شدیم به شعب. اگه چیزیو فراموش کردم بگم، سوال کنید.
با آرزوی شروع به کار هرچه سریعتر دوستان.

نویسنده: ناشناس
سلام به همه ی دوستان من جزء استخدامی های جدید تامین اجتماعی در یکی از شهرستانهای استان گیلان هستم الان تو محل کارم دارم براتون مینویسم اول از همه میخوام از سایت ایران استخدام و همه افرادی که تجربیاتشو ن و اینجا در اختیار افرادی مثل من گذاشتن تشکر کنم واقعا تجربیاتشون کمکم کرد.
اولین روز کاری من خیلی خوب بود مسئول ارشدم یه خانم مهربون وخونگرمه کلا اینجا همه چیز خوبه.. منم دارم تمام تلاشم و برای بهتر انجام دادن مسئولیتم بکار میگیرم …انشالله همتون موفق باشید روز خوش

نویسنده: ناشناس
سلام ب همه
امروز اولین روز کاریم بود
اولش ک ابلاغمو بردم محل کارم،همه ی کارمندا خیلی ویژه احوال پرسی کردنو تبریک گفتن.
بعدش ی خانوم منو برد ک اثر انگشتمو توی دستگاه حضور و غیاب ثبت کنه.حضور زدمو رفتم بالا.
بعدش شماره پرسنلی مو گفتن،مشخصاتمو ثبت کردن.ولی گفتن عیدی امسال نمیگیری- چون باید سه ماه اقلا کار کنی.بعد شماره حساب بانک رفاهمو خواستن واسه واریز حقوق.ک بیستم میریزن! البته کمتر.
وخت ناهار هم توی بسته های خ شیک شینسل دادن.ک از رستوران بود.البته پولشو از حقوقم کم میکنن.۲۲۰۰ تومن.
اقاهه گف ک از فردا هفتو نیم صب باید اثر انگشت بزنی تا چار ظهر.
الانم ک اولین روز کاریمه(البته نذاشتن امروز کار کنم چون گفتن توی ذهنت این روز میمونه) خیلی خستم!
کللللی پشت میز نشسته بودم اخه.
بسیار جای شیک و با کلاسی بود.
انشالا شمام بیاین کامنت روز اولتونو بذارین.

نویسنده: خاطره بانکی
چند روزی بود که یک همکار جدید به جمع ما اضافه شده بود. تنها باجه خالی شعبه کنار باجه من بود. به همین خاطر همان جا مستقر شد. دو روز اول کنار من نشسته بود تا کمی با سیستم و مشتریان آشنا شود. با توجه به آموزش های کاملی که بدو خدمت از سوی بانک برای همکاران برگزار می شود و طی هماهنگی با ارشد شعبه در باجه خودش نشست و از من خواست تا در صورت نیاز کمکش کنم.
اولین مشتری رو فراخوان کرد. مشتری جلوی باجه اش ظاهر شد. مردی بود میانسال، خوش چهره با کت و شلواری مرتب. چکی رو که دستش بود پشت نویسی کرد و به همکارم تحویل داد. همکار تازه وارد که کمی هم هول شده بود، با وسواس خاصی داشت ارکان چک و صحت و سقم پشت نویسی رو کنترل می کرد.
مشتری رو به وی کرد و گفت : اگر میشه کش ( بفتح کاف ) بدین.
همکار ما هم که سعی می کرد خودش رو مسلط به کار نشان بده ، دستش رو سمت کشوی میزش برد و تعدادی کش ( بکسر کاف ) بیرون آورد و روی باجه گذاشت.
مشتری که از این کار او تعجب کرده بود گفت: عرض کردم کش (cash) نه کش (elastic band).
همکار ما که متوجه خنده هامون و اشتباهش شده بود، از مشتری عذرخواهی کرد و وجه چک رو به او داد؛ و این شد اولین خاطره بانکی اش.

نویسنده: نوید ف
سلام. امروز صبح بعد از 4 سال بیکاری، کارمند پتروشیمی شدم. از دیشب از استرس نخابیدم همش دعا میکردم که امروز خبری نباشه و …. چون هیچی نمیدونم . یعنی اصلا نمیدونم باید چیکار کنم. ففط میدونم باید حواله بزنم و بارنامه صادر کنم. ولی خب روز اول کاره ادم گیج میشه. حالا ک اومدم سر کار بهم گفتن تا 2 روز دیگه بهمون حواله نمیدن. انگار دنیا رو دادن بهم. .تا اون موقع هم خوب کارو یاد میگیرم ب امید خدا. دعا کنین این شغلم و هیچ وقت از دست ندم. واقعا دوسش دارم. ممنون .

نویسنده: م
شروع کار من با اعتماد بنفس کامل شروع شد، یادمه وقتی با رئیسم صحبت میکردم وایشون گفتن تایپ بلدین و من بااینکه اصلا تایپم سریع نبود گفتم بله تا حدودی گفتن یعنی ۱۰ انگشتی تایپ میکنی گفتم نه خیلی معمولی با حالت تمسخر امیزی گف خب اونجوریکه منم بلدم تایپ کنم منم که خیلی بهم برخورده بود با غرور و خشم گفتم اما جوونم و زود یاد میگیرم این جمله روهم از تلویزیون یاد گرفته بودم واین شد که رئیس گف از همین حالا کارتوشروع کن، منم رفتم شروع کنم و از اونجایی که اصلا نمیدونستم وورد کجا هست چطوری هست اما کمی آشناییت داشتم رفتم پشت میز نشستم و دیدم همه کلی واسم نامه آوردن و منم با بدبختی و خرابکاری نامه هارو تایپ کردم و سر یک ماه همچی رو یاد گرفتم و الان سریعترین فرد هستم برای تایپ و هرجا که رئیس قبلیم کارش لنگ میشه اسم منو میاره…
التماس دعا.