تعمیرکار آسانسور (به انگلیسی: Elevator Technician) مسئول بررسی، عیب‌یابی، رفع اشکال و گاه سرویس کامل تجهیزات آسانسور در ساختمان‌های مسکونی، صنعتی، تجاری و بیمارستانی و.. می‌باشد. بسته به نوع سیستم (هیدرولیکی، کششی، گیرلس و...) و پیچیدگی ساختار، مسئولیت‌های فنی و میزان حساسیت کاری این شغل تغییر می‌کند. شغل تعمیرکار آسانسور به‌دلیل مواجهه مستقیم با مسائل ایمنی و جان انسان‌ها، در دسته مشاغل دارای مسئولیت حقوقی و نظارتی نیز طبقه‌بندی می‌شود. تحلیل ساختار استخدامی در بازار کار شغل تعمیرکار و تکنسین آسانسور نشان می‌دهد که بخش عمده جذب نیرو در این حوزه توسط شرکت‌های خصوصی تخصصی فعال در حوزه نصب، سرویس و نگهداری آسانسور و پله‌برقی صورت می‌گیرد. این شرکت‌ها اغلب دارای قراردادهای بلندمدت با پروژه‌های ساختمانی، برج‌های مسکونی، مجتمع‌های تجاری یا بیمارستان‌ها هستند و برای اجرای تعهدات خدماتی خود، به‌صورت مداوم یا دوره‌ای اقدام به جذب تکنسین‌های فنی باتجربه می‌کنند. گروه دیگری از کارفرمایان رایج، شرکت‌های تولیدی و صنعتی بزرگ هستند که دارای زیرساخت‌های تردد عمودی (آسانسورهای صنعتی، مسافری یا باربر) بوده و نیاز مستمر به حضور تکنسین دارند. دسته سوم از کارفرمایان، پیمانکاران نصب و راه‌اندازی آسانسور در پروژه‌های ساختمانی متمرکز یا بزرگ‌مقیاس هستند که برای دوره‌های محدود یا پروژه‌ای، نصاب‌ها و تعمیرکاران را به‌صورت کنتراتی یا پیمانکاری جذب می‌کنند. در این مدل همکاری، قراردادها اغلب به‌صورت مقطعی و مبتنی بر حجم کار یا تحویل پروژه تنظیم می‌شوند. بازار کار این حرفه عمدتاً تحت سلطه شرکت‌های خدمات آسانسور، پیمانکاران فنی ساختمان، یا واحدهای نگهداری و پشتیبانی مجتمع‌های بزرگ (مسکونی، اداری، تجاری) است. بسیاری از تعمیرکاران نیز به‌صورت پیمانکاری یا پروژه‌ای با چند ساختمان همکاری همزمان دارند. ورود به شغل تعمیر و نگهداری آسانسور در ایران، برخلاف بسیاری از مشاغل یدی، مستلزم دارا بودن حداقل‌هایی در زمینه آموزش فنی، تجربه عملی و صلاحیت جسمی و رفتاری است. بر اساس داده‌های استخراج‌شده از آگهی‌های استخدام این حوزه در سایت ایران استخدام، داشتن سابقه کار مرتبط یک شرط غالب در اکثر آگهی‌ها بوده و در بیش از ۹۰ درصد موارد، سابقه‌ای بین یک تا سه سال به‌عنوان حداقل شرط الزامی مطرح می‌شود. از حیث تحصیلی، اکثر کارفرمایان حداقل مدرک دیپلم فنی را به‌عنوان شرط احراز اولیه در نظر گرفته‌اند و در برخی موارد، به‌ویژه در شرکت‌های ساخت‌یافته‌تر، دارا بودن مدرک کاردانی یا کارشناسی در رشته‌هایی مانند برق، مکانیک، الکترونیک یا کنترل نیز جزو الزامات بوده است. اما همچنان مهارت و تخصص بر مدرک تحصیلی در فرآیند استخدام این شغل ارجحیت دارد. بررسی آگهی‌های استخدام شرکت‌های فعال در صنعت آسانسور در سایت ایران استخدام نشان می‌دهد که مهارت‌های مورد انتظار از تعمیرکار و سرویس‌کار آسانسور فراتر از توانایی‌های عمومی تعمیرات است و ترکیبی از مهارت‌های برق صنعتی، مکانیکی، سیستم‌های کنترلی و تشخیص عیب را دربر می‌گیرد. تسلط به ساختار فنی انواع آسانسورهای کششی، گیربکسی، گیرلس، هیدرولیکی و روملس به‌عنوان پایه‌ای‌ترین مهارت مطرح است و در بسیاری از آگهی‌ها از فرد انتظار می‌رود که با نحوه عملکرد، ساختار مکانیکی، نحوه نصب، تنظیم و تعمیر این سیستم‌ها به‌خوبی آشنا باشد. همچنین توانایی درک و تحلیل مدارهای فرمان، تشخیص خطاهای تابلو برق، آشنایی با درایوهای کنترل سرعت، سنسورها، قطعات ایمنی نظیر پاراشوت، گاورنر، فتوسل و قفل طبقات، در ردیف مهارت‌های تخصصی مورد توجه کارفرمایان قرار دارد. الگوهای رفتاری و ساختاری آگهی‌های استخدام تعمیرکار و سرویس‌کار آسانسور در بازار کار ایران، نشان‌دهنده یک الگوی نسبتاً پایدار در مدل همکاری، الزامات شغلی، شرایط فردی و انتظارات کارفرما می‌باشد. نخستین الگوی مشهود در اغلب آگهی‌ها، ماهیت مردانه شغل است؛ در تمامی آگهی‌های بررسی شده، شغل منحصراً برای آقایان در نظر گرفته شده و هیچ نمونه‌ای از فرصت استخدامی برای بانوان در این حوزه درج نشده است.