معلمانی که حق تدریس دارند نه «حق‌التدریس»
دستمزد 7 ماه پیش فرهنگیان پرداخت نشده است
وضعیت معیشتی معلمان یکی از چالش‌های سیستم‌های آموزشی کشور بوده که همواره از سوی فرهنگیان مطرح می‌شود؛هرچند معلمان هم به عنوان افرادی که در جامعه زندگی می‌کنند، همان مشکلات زیستی و اقتصادی را درک می‌کنند که سایر افراد هم آن را احساس کرده‌اند اما اگر بخواهیم به نمونه‌ها و مصادیقی از این کمبودها اشاره کنیم می‌توان از عدم کارایی بیمه تکمیلی آن‌ها، مشکلات معلمان حق‌التدریس در زمینه پرداخت حقوق و وضعیت استخدامی آن‌ها، سختی کار که به گفته آن‌ها کمتر از میزان دستمزدشان است اشاره کرد.
یکی از فرهنگیانی که با 26 سال سابقه کار و وضعیت استخدام رسمی در یکی از مدارس تهران مشغول به تدریس است، به همدلی می‌گوید که با 40 ساعت تدریس در هفته و درس دادن در کلاس‌هایی بیش از جمعیت استاندارد، علاوه بر آسیب روحی که کمتر کسی به آن توجه می‌کند، به لحاظ مالی هم تامین نیست؛ او در خانه‌ای اجاره‌ای زندگی می‌کند که درآمدش تنها کفاف اجاره‌خانه را می‌دهد؛ برای تامین سایر مخارج زندگی او مجبور است خارج از ساعت تدریس در مدرسه به شغل دومی بپردازد که هیچ تناسبی با شغل معلمی ندارد؛ به گفته او چنین وضعیتی نه تنها انرژی و توانایی او را برای تدریس در کلاس درس کاهش می‌دهد که دیگر رمقی برای رسیدگی به امور خانواده و فرزندانش هم باقی نمی‌گذارد.
یک فعال صنفی معلمان نیز با اشاره به وضعیت نا‌مطمئن شغلی معلمان حق‌التدریس می‌گوید: در حالی که بخشی ازآموزش فرزندان این سرزمین بر عهده معلمان حق التدریس است و این معلمان با مشکلات مختلف از قبیل بیمه های درمانی نامناسب،عدم اطمینان شغلی،عدم دریافت دستمزد در روزهای تعطیل و تعطیلات تابستانی روبرو هستند، همین حداقل دستمزد دریافتی هم به این معلمان پرداخت نمی شود.در واقع این معلمان باید ماهها انتظار بکشند تا این دستمزدهای ناچیز را دریافت کنند.
«محمد حبیبی»، با اشاره به شرایط اقتصادی وخیم حاکم بر جامعه می‌گوید: از یک طرف فشار اقتصادی و بیکاری فزاینده در میان جوانان تحصیل کرده و از طرف دیگر امید به استخدام در آموزش و پرورش، ادامه کار این معلمان را دراین شرایط سخت قرار داده است.
این عضو کانون صنفی معلمان در ادامه با اشاره به عدم پرداخت حق الزحمه اضافه کار معلمان رسمی، می‌گوید: تقریبا همه معلمان چه رسمی و چه غیر رسمی بنابر آمارهای رسمی اعلام شده توسط خود مراکز دولتی ،زیر خط فقر قرار دارند.درنتیجه بسیاری از معلمان رسمی برای جبران مشکلات معیشتی یا به کارهای دوم و سوم می پردازند یا علاوه بر بیست وچهار ساعت متعهد به انجام اضافه کاری در قالب فعالیت حق التدریسی می شوند.
او ادامه می‌دهد: در طول هفت ماه گذشته ،این معلمان رسمی هم فقط یک ماه از حق التدریس خود را دریافت کرده اند و همچنان با وجود وعده‌های مسئولان در طی ماههای گذشته خبری از پرداخت‌اضافه کاری ها نیست.واقعا جای تعجب و تاسف است که یک معلم برای جبران مشکلات معیشتی خود ،اضافه کار می گیرد ولی شش ماه باید منتظر باشد تا پول خود را دریافت کند.
حبیبی می‌افزاید: این درحالی است که علاوه بر عدم پرداخت به موقع اضافه کاری‌ها،معمولا به بهانه‌های مختلف، از جمله روزهای تعطیل از میزان پرداختی‌ها کم می کنند و همین موضوع همواره مورد اعتراض معلمان بوده است.
این فعال صنفی معلمان با اشاره به وضعیت بحرانی آموزش و پرورش در شرایط کنونی، مسئولیت اصلی چنین شرایطی را متوجه مسئولان اصلی وزارتخانه آموزش و پرورش دانسته و می‌گوید: سال‌هاست که آموزش و پرورش با مشکلات عدیده ای روبه‌روست. امیدوارم وزیر و معاونینش ،برای کسب بودجه مناسب برای این وزارتخانه، تلاش بیشتری کنند. چرا که در هیچ کدام از ار گان‌های دولتی دیگر چنین وضعیتی وجود ندارد.
- ثبت‌نام —
- ایمیل —
- تلفن —