مربی ورزش (به انگلیسی: Sports Coach) در ایران، هم در ساختارهای رسمی و دولتی و هم در بسترهای آزاد و خصوصی رونق گرفته است. این شغل به دلیل ماهیت آموزشی، فرهنگی و سلامتی، در هر دو حوزه از اهمیت برخوردار است اما الگوهای جذب، پایداری شغلی و مسیر پیشرفت در دو بخش تفاوت‌های معناداری دارد. در بخش دولتی، فرصت‌های شغلی مربیان ورزش محدود به سازمان‌ها و نهادهایی است که به‌طور مستقیم با سلامت و آموزش همگانی در ارتباط هستند. آموزش و پرورش مهم‌ترین و بزرگ‌ترین کارفرمای بخش دولتی برای مربیان ورزشی محسوب می‌شود؛ چرا که هر ساله بخشی از ظرفیت آزمون‌های استخدامی معلمان به جذب معلمان تربیت‌بدنی اختصاص دارد. علاوه بر آن، وزارت ورزش و جوانان، شهرداری‌ها و فدراسیون‌های ورزشی نیز از دیگر کارفرمایان رسمی در این حوزه محسوب می‌شوند که مربیان را برای مدیریت خانه‌های ورزش، برنامه‌های ورزش همگانی، تیم‌های ملی و استانی و طرح‌های ویژه سلامت به‌کار می‌گیرند. در بخش خصوصی، بازار کار مربی ورزش گسترده‌تر، انعطاف‌پذیرتر و به مراتب پویاتر است. بخش عمده فعالیت‌های مربیان در کشور در قالب همکاری با باشگاه‌های ورزشی، آموزشگاه‌های تخصصی، آکادمی‌های قهرمانی، مدارس فوتبال و شنا، استخرها و حتی به‌صورت مربی شخصی (Personal Trainer) یا مربی آنلاین انجام می‌شود. رشد صنعت باشگاه‌داری، افزایش آگاهی عمومی نسبت به اهمیت ورزش، و توسعه فرهنگ تناسب‌اندام در سال‌های اخیر باعث شده که تقاضا برای خدمات مربیگری در این حوزه افزایش پیدا کند. البته، ویژگی بازار خصوصی این است که امنیت شغلی کمتر، اما فرصت‌های درآمدی و رشد سریع‌تر دارد. در بخش دولتی، شرایط احراز مربی ورزش عمدتاً از طریق آزمون‌های رسمی تعیین می‌شود و بر اساس آیین‌نامه‌های سازمانی تدوین شده است. مهم‌ترین شرط ورود، دارا بودن حداقل مدرک تحصیلی کارشناسی در رشته‌های مرتبط مانند تربیت‌بدنی، علوم ورزشی یا آموزش تربیت‌بدنی است. برای تدریس در مدارس دولتی، قبولی در آزمون استخدامی آموزش و پرورش و گذراندن دوره‌های بدو خدمت الزامی است. در وزارت ورزش و جوانان، فدراسیون‌های ورزشی و.. نیز معمولاً مدرک دانشگاهی مرتبط به‌همراه کارت مربیگری رسمی از فدراسیون رشته‌ی مربوطه، شرط اصلی استخدام محسوب می‌شود. در بخش خصوصی، شرایط احراز انعطاف پذیرتر اما به شدت مهارت محور است. در بسیاری از باشگاه‌ها و آموزشگاه‌های خصوصی، الزامی به داشتن مدرک دانشگاهی وجود ندارد؛ هرچند دارا بودن مدرک کارشناسی یا بالاتر یک امتیاز محسوب می‌شود؛ آنچه در این حوزه اهمیت بیشتری دارد، داشتن کارت مربیگری معتبر از فدراسیون رشته‌ی مربوطه و گذراندن دوره‌های تخصصی و عملی (مانند بدنسازی، تمرینات اصلاحی، آمادگی جسمانی، تغذیه ورزشی و …) است. از لحاظ جنسیت گفتنی است در هر دو بخش تطابق جنسیتی با محیط خدمت از اصول رایج این حوزه می‌باشد؛ به عبارت دیگر در مدارس دخترانه، باشگاه‌های بانوان، کلاس‌های ایروبیک و پیلاتس و خانه‌های ورزش ویژه بانوان، بدیهی است که مربیان خانم جذب می‌شوند و در مدارس پسرانه، باشگاه‌های آقایان و تیم‌های مردان، مربیان آقا استخدام می‌شوند. این الگو مبتنی بر عرف اجتماعی و الزامات قانونی در محیط‌های آموزشی و ورزشی ایران است و عملاً در همه آگهی‌ها ذکر می‌شود. ایران استخدام سایت محبوب کاریابی آنلاین سراسر کشور، افتخار همکاری با شرکتهای معتبر ایران را دارا می‌باشد، شما کارجویان گرامی برای دسترسی به جدیدترین آگهی‌های استخدام مربی ورزشی، می‌توانید پیگیر این صفحه از سایت ایران استخدام باشید. ایران استخدام باسابقه‌ترین مرجع کاریابی و اخبار و آگهی‌های استخدامی سراسرکشور.